Şubatın en saçma gecelerinden biriydi, böyle iki yalnız, bıkmış, inancını yitirmiş insan olarak karşılaştık biz. Öyle ahım şahım bir tanışmamız olmadı bizim, klasik chat sitesinden oluşan bir arkadaşlıktı ama farklıydı. Çünkü tanıştığımız gece sabaha kadar telefonda konuştuk, hiç sıkılmadan. 2 gün sonrada görüştük, biz arkadaştık ve öyle kalacaktık. Garip bir arkadaşlık oldu, her gün konuşuyoruz ama yakınlaşma yok, kıskanıyoruz, karışıyoruz ama yok yine bir yakınlaşma. Tam da bu sırada bir metinle yakınlaştık ''Sevgili olmayalım biz'' diye başlayan işte bu metin bizim yakınlaşmamızı sağladı. Çünkü baştan aşağı bizim olayı anlatıyordu.
Bu yazıyı okuyana kadar 2-3 hafta geçmişti ve biz tam 1 ay konuştuktan sonra şu satırlar sayesinde gecenin bir vakti sadece ''iyi geceler sevgilim'' mesajıyla sevgili olduk. Tam 9 ay gibi bir zaman geçirdik. Aslında 9 ay kısa bir zaman gibi gelebilir ama haftanın her 4 günü birlikte olunca, alışmak için uzun bir zaman oluyor. Bana o kadar çok şey kattı ki, hayatımda ilk kez biriyle uyumaktan zevk aldım, hiç bilmediğim kitaplar, filmler, müziklerle tanıştım. Hayata bakış açım değişti, daha güçlü olmayı öğrendim, daha mutlu, daha umutlu. Teşekkür ederim...
Eğer hayatınızda doğru olduğuna inandığınız biri varsa kaybetmeyin, çünkü onu kaybettiğiniz an hiçbir şey eskisi gibi olmuyor. Gecenin karanlığında saklıdır yalnızlık, en zifiri zamanda yakalar sizi. Hele ki ışığınızı kaybetmişseniz, aydınlığa ulaşmak bir hayli zordur...

Ben bulmuşken kaybettim. Uğruna sabahları bulup uyumadım, her gecemi ona şiir yazmaya adadım. Ansızın gitti. Biliyordu tutunacak tek dalımın o olduğunu, bunu bile bile kesti tüm dallarımı. Şimdi o yok, ben eksiğim, yarımım. Oysa yeni bir kızla, bana arkadaşlıktan başka bir anlam yüklemeyen o, başka bir kızla ilk günden sevgili olmuş. Mutlu olsun vesselam...
YanıtlaSil