İnşirah...

Düşülen kocaman bir çukurdan çıkışlar vardır. Beklenen ışığı görme, yeniden dirilmeler gibi. Yavaş yavaş basamak yaparsın her sözü, her kötü olayı üst üste koyar ve çıkmaya başlarsın çukurdan. Onun seni ezdiği anda, sen onu ezmeye başlarsın. Yükseldikçe ferahlar, ferahladıkça açılır, açıldıkça rahatlarsın. Kabullenmeyi öğrenmeli insan, öğrenmeli ki kendinden önemli hiç bir şeyin olmadığının farkına varmalı. Çünkü, bir tane daha yok şu andan!

Güneş her sabah yeniden doğuyor, sen neden doğmuyorsun ki her sabah yeniden, bambaşka bir şekilde? Aslında her kayıp, yeni bir başlangıç veriyor bize. Gülümsemek ne kadar güzel şey değil mi? Hiç inadına haykırarak kahkahalar attın mı? Bence denemelisin, bundan rahatlatıcı bir şey yok hayatta. Kendinin kahramanı olmayı bilmelisin en başta, unut saçma salak geçmişini yoluna bak, yoluna bak ki kaybettiğini sandığın her şey geri gelsin.

Sadece kendinin kahramanı olmalısın hayatta, seni sen yapan sensin. Ben hep kendime inandım, hep kendime güvendim. Ben bendim ve böyle mutluydum neden başkası için kendimi değiştireyim ki? Ben böyle mutluyum sonuçta. Kocaman gülümsememle, küçük büyük hatalarımla, ufak tefek salaklıklarımla, kendime olan güvenimle bendim. Kaybettiğim ne varsa, hepsi beni daha güçlü yaptı. Yaşadığım her an en güzel anılarım oldu. Üzülmek için hayat çok kısa, hem önümüzde kocaman bir hayat var. Yaşanması gereken güzel bir ömür. Mutluluk kendi gelmez, sen kendi elinle almalısın! Ama aşkı kendi haline bırak, o döner dolaşır seni bulur. Hem kaderinde varsa kaçamazsın, yoksada kovalasan bile yakalayamazsın.


Unutma, Hiçbir Şey Gülümseyişinden Değerli Değil...