Kış Geldi, Sen Yoksun...

Bazen düşünüyorum, kışı da beraber geçirseydik ya sevgili? Aynı pencereden kar yağışını izlerdik mesela, aynı battaniyede ısınırdık falan... Sen üşüyen yüzümü avuçlar ısıtırdın, ben sıkıca sarılırdım sana. Olsaydın üşümezdim bu kadar. Yalnızda olmazdım, soğuk işlemezdi içime... Sen dikkat et, üşüme. Hasta olursun sonra, kim bakacak? Birinin bakmasına ihtiyacın yok ama olsun insan nazlanacak birini arıyor hep.

Üşüyen burnunu öpemeyeceğim ne kötü... Kardan adam yapar mıydık? Ne bilim çocuk gibi kayıp, karın tadını çıkarır mıydık beraber? Olsaydın yapardık bence. Gitmeseydin, karda bile yuvarlanırdık. Çok üşürsek eve dönerdik. Kahve yapardım sana, sigarada yakardık. Film koyardık bir de oh değme keyfimize. Hepsini yapabilirdik be sevgili, gitmeseydin... 

Kocaman bir boşluk, arkanda keşkeler bırakmak yerine, kalsaydın. Hayali bile güzelken, hayalde yaşamak ne kötü... Gitmeseydin, beyaz İstanbul'u izlerdik şimdi yan yana... Biz olarak, sarılarak...