Yitik...

Bazen hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Ne giden zaman geri gelir, ne özlenen güzel günler. Küçükken olan sevincin büyüdükçe azalır, yok olur yavaş yavaş.... Kalabalık gruplar, gürültülü sesler, sadece yalnız kılar seni ama bazen de bastırır yalnızlığını. Yudumladığın biran da saklıdır geçmişin, içtikçe dibe çöken hayallerinde yada... Ne olduğunu çözemezsin bazen, küçük bir bankta, mavisi kaybolmuş bir denizde sonsuzu hayal edersin. Ettikçe boğulur, boğuldukça düğümlenirsin kendine. 

Her geliş, bir gidiştir hayatta... Kimse sonsuza kadar kalmaz, sende kalamazsın zaten. Hem neyi çok istersek o olmaz ya, kimi çok seversek önce onu kaybederiz gibi... Bu hayatın küçük döngüsüdür. Olmayacağını bile bile istemektir bazen aşk, seni dipsiz bir yalnızlığa atsa bile, küçük bir umuttur. Ayrılık, ölüm gibi. Sevdiğiniz birini ölmeden kaybetmek, her şeyi bir daha yaşanmamak üzere rafa kaldırmak gibi... 

Bazı insanlar yanınızdadır. Siz her şeyi eskisi gibi yaşarsınız. Ama sadece siz yaşarsınız. O çoktan gitmiştir, bitmiştir size olan sevgisi, saygısı. Ölüm gibi yüzleşirsiniz bununla. Anladıkça daha çok yanar içiniz, daha çok üzülürsünüz. Ama bilirsiniz, artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını. O başka limanlara yolculuğa çıkmıştır, mavisi kaybolmuş denizde. Siz küçük bankta, yalnızlığınıza eşlik eden biranız ile beklersiniz. Belki, her şey eskisinden daha güzel olur diye...